Understanding Oman’s policy toward regional conflicts
##plugins.pubIds.doi.readerDisplayName##-:
https://doi.org/10.52837/27382702-2022.2-135Բանալի բառեր-:
Oman, foreign policy, Syrian war, Yemen, Qatar, Saudi ArabiaԱմփոփում
Օմանի արտաքին քաղաքականության ուսումնասիրությունը հետաքրքրում է ակադեմիական շրջանակներին նախևառաջ այդ քաղաքականության առանձնահատկությունների շնորհիվ: Այն աներկբայորեն տարբերվում է Պարսից ծոցի տարածաշրջանի այլ երկրների արտաքին քաղաքականություններից: Այս հոդվածն անդրադառնում է Օմանի արտաքին քաղաքականությանը տարածաշրջանային երեք հակամարտությունների համատեքստում' Սիրիական պատերազմ, Եմենի պատերազմ և Կատարի շուրջ դիվանագիտական ճգնաժամ և դիտարկում դրանք տարածաշրջանային երկու տերությունների՝ Սաուդյան Արաբիայի և Իրանի դիմակայության համատեքստում: Օմանի յուրահատուկ արտաքին քաղաքականությունը կապվում է երկրի նախկին միապետ սուլթան Կաբուսի անվան հետ: Հաշվի առնելով երկրի ոչ վաղ անցյալի իրադարձությունները, տարածաշրջանին բնորոշ կոնֆլիկտայնությունը և մի շարք այլ հանգամանքներ՝ Օմանը մշտապես փորձել է չեզոքություն պահպանել տարբեր իրադրություններում, ինչպես նաև իր միջնորդական ջանքերն առաջարկել զանազան հակամարտող կողմերի: Այս առումով, Օմանր կարողացել է հաջողություններ գրանցել և դրա շնորհիվ հեղինակություն ձեռք բերել, որը գնահատվում է նաև այլ երկրների կողմից: Հոդվածում քննարկվող հակամարտություններում Օմանի կայացրած որոշումները կարելի է բացատրել այն բանով, որ տարածաշրջանային անկանխատեսելի փոփոխությունները ռիսկեր են պարունակում երկրի անվտանգության և կայունության համար: Օմանը հետևում է իր իսկ որդեգրած արտաքին քաղաքական սկզբունքներին' մերժելով մեկուսացման և բոյկոտի քաղաքականությունը և պահպանելով կապերը բոլոր կողմերի հետ: Միևնույն ժամանակ, այդ քաղաքականությունը չի նախատեսում բացարձակ չեզոքություն: Ընդհանուր առմամբ, Օմանը ձգտում է հավասարակշռված, հաշվարկված և պրատմատիկ մոտեցումներ ցուցաբերել տարատեսակ մարտահրավերների բախվելիս:
